Rozdział 10

Diana, nadal jeszcze w lekkim szoku, zamknęła za sobą furtkę i przekroczyła próg drzwi wejściowych.
- Nareszcie jesteś! - powiedziała z troską mama- Wiesz jak się martwiłam? 
- Tak, już jestem...- odpowiedziała córka z wymuszonym uśmiechem. 
- Co do tego obozu, to mnie z tatą naprawdę zależy byś pojechała. Już cię zapisaliśmy, więc i tak nie ma odwrotu. 
- Obojętne mi to... 
- To dobrze, że nie ma sprzeciwów - powiedziała i przytuliła córkę. Ta jednak nie odwzajemniła uścisku. 
- Mamo... jestem śpiąca. Chyba pójdę spać. 
- O 16? 
- Tak... jeszcze się umyję, wiec z jakąś godzinę to zejdzie... 
- No dobrze. To dobranoc. 
- Dobranoc. Powiedz to jeszcze pozostałym, żeby nie hałasowali, a szczególnie Gabrysia, żeby nie wchodziła do mojego pokoju, dobrze? 
- Dobrze. Idź już. Dobranoc - rzekła z uśmiechem. 
Diana ruszyła na górę, wzięła kolorową piżamę i poszła do łazienki. Odkręciła wodę. Po chwili, gdy ta była już ciepła weszła pod prysznic. 
Myślami nadal była nieobecna. Jej ciało poruszało się samo. W głowie miała pustkę. Zero emocji. Nic. Czuła tylko, jak woda delikatnie spływa po jej skórze. 
Po 20 minutach weszła z powrotem do pokoju i zamknęła drzwi. Asha nie było. Zasłoniła okna i położyła się pod miękką kołdrą. Przez chwilę patrzyła się jeszcze nieobecnym wzrokiem na ścianę, po czym zasnęła. 

***

We śnie widziała ciemność. Rozglądając się, szukając czegokolwiek , ale na próżno. Nie było nic. Pustka. Tylko ona jedna w mroku. 
Nagle odwróciła się i zobaczyła stare duże lustro. Spojrzała w zwierciadło i się przeraziła. 
Jej twarz była podłużna, a usta otwarte w rozpaczy. Nie miała oczu. Widać było tylko czarne oczodoły bez dna. 
Po tym jak jej odbicie przemówiło zerwała się z łóżka. Nie pamiętała co to były za słowa. 
Usiadła nadal w strachu i spojrzała na zegarek. Druga w nocy. Westchnęła ciężko. Dopiero po chwili zobaczyła światło księżyca, przedostaje się przez firanki. Podeszła bliżej i zobaczyła, że z drugiej strony na parapecie siedzi demon. Otworzyła okno i popatrzyła się w górę. 
- Nie możesz spać? - zapytał Ash, nadal wpatrzony w niebo. 
- Tak jakoś...- powiedziała cicho . 
- Czyli możesz, ale się boisz?- zwrócił głowę ku niej. Na jego twarzy było widać spokój i powagę. Diana nic nie powiedziała, tylko odwróciła wzrok. 
Ash wszedł do środka i stanął obok dziewczyny. Czuł, że nadal jest trochę przerażona. Westchnął i położył rękę na jej głowie. 
- Idź spać. Jesteś zmęczona, a jutro do szkoły. Diana przytaknęła i poszła do łóżka, po czym przykryła się kołdrą. 
- Ash... - zaczęła cicho - zostań ze mną, przynajmniej do póki nie usnę... 
Demon był szczerze zaskoczony tymi słowami. Po chwili jednak odpowiedział : 
- Dobrze, nigdzie się nie wybieram.

***

 Diana obudziła się pół godziny przed budzikiem. Nie chciało jej się wstawać, ale wiedziała, że jak utnie sobie drzemkę, to później będzie jej jeszcze trudniej wstać. Usiadła na łóżku i przetarła oczy, po czym poszła do łazienki. 
Spojrzała w lustro. Jej twarz nie wyrażała żadnych emocji. Miała już tego dość. Postanowiła się wziąć w garść. Co jej da bycie smutną? Nic. Chciała wrócić do siebie, która potrafi się uśmiechać i śmiać. Klasnęła dłońmi o twarz, by oczyścić myśli. Chciała zmienić swój dotychczasowy humor. Postanowiła się nie przejmować przeszłością i cieszyć się dniem. Pełna dobrego nastawienia wyszła z łazienki i zaczęła szykować się do szkoły. 
Po przekroczeniu furtki , parę metrów za domem, obok pojawił się Ash. Diana szła normalnym krokiem z lekkim uśmiechem. 
-Coś ty taka szczęśliwa?- zapytał. 
-Postanowiłam , że muszę się ogarnąć i uzyskiwać radość z każdego dnia. 
-Uuuu... z pesymistki nagle optymistka? 
Diana na niego spojrzała i rzekła z uśmiechem: 
-Weź się zamknij. 
-Haha! Dobra spokojnie. 

***

W szkole wszystko szło dobrze. Nauczyciele się nie czepiali i nie było żadnych kartkówek. Na przerwie podeszły do Diany dwie koleżanki z klasy- Nikola i Kamila. Tylko one w jakiś sposób utrzymują z nią kontakt. 
- Hej Diana, słuchaj, mamy pytanie- odezwała się pierwsza z nich- Chcesz iść dzisiaj z nami do kina? Dziewczyna była zaskoczona. Nie często wchodziła gdzieś ze znajomymi. 
- No spoko... nie mam planów na dziś. O której?
- Hmmm... kończymy lekcje o 13.30... to może o 15 na przystanku?  Albo lepiej w autobusie.
- Ok - powiedziała z uśmiechem Diana - Dzięki za zaproszenie. 
- Nie ma sprawy- odpowiedziała z uśmiechem Nikola, po czym razem z Kamilą odeszły. 

W drodze do domu Diana rozmyślała tylko nad wspólnym wyjściem z koleżankami z klasy. Była bardzo podekscytowana w końcu, praktycznie ciągle siedziała w domu. 
- No tak! - krzyknęła jednocześnie klaszcząc - Ty ze mną nie idziesz - powiedziała do Asha. 
- CO? Jak to?? 
- Normalnie. To ma być dziewczęcy wypad, więc proste chyba, że nie chce żebyś poszedł ze mną. 
- Ale... 
- Nie. Nawet nie będziesz w formie pierścionka. Chce się trochę rozerwać i zapomnieć o wszystkim. 
Ash nic się nie odezwał, tylko strzelił focha.


___________________________________________________
Tam Tam Taam... Rozdział 10 dam XD
Właściwie już jest... Nieważne...
Dzięki za przeczytanie!

~NekoNestee